1. Yiftah adında yiğit bir savaşçı vardı. Bir fahişenin oğlu
olan Yiftah'ın babasının adı Gilat'tı.
2. Gilat'ın karısı da ona erkek çocuklar doğurmuştu. Bu
çocuklar büyüyünce Yiftah'ı kovmuşlardı. Ona, "Babamızın evinden miras
almayacaksın. Çünkü sen başka bir kadının oğlusun" demişlerdi.
3. Yiftah kardeşlerinden kaçıp Tov yöresine yerleşti.
Çevresinde toplanan serserilere önderlik etmeye başladı.
4. Bir süre sonra Ammonoğulları İsrailliler'e savaş açtı.
5. Savaş patlak verince Gilat ileri gelenleri Yiftah'ı almak
için Tov yöresine gittiler.
6. Ona, "Gel, komutanımız ol, Ammonoğulları'yla
savaşalım" dediler.
7. Yiftah, "Benden nefret eden, beni babamın evinden
kovan siz değil miydiniz?" diye yanıtladı, "Sıkıntıya düşünce neden
bana geldiniz?"
8. Gilat ileri gelenleri, "Sana başvuruyoruz; çünkü
bizimle gelip Ammonoğulları'yla savaşmanı, bize, Gilat halkına önderlik etmeni
istiyoruz" dediler.
9. Yiftah, "Ammonoğulları'yla savaşmak için beni
götürürseniz, RAB de onları elime teslim ederse, sizin önderiniz olacak
mıyım?" diye sordu.
10. Gilat ileri gelenleri, "RAB aramızda tanık olsun,
kesinlikle dediğin gibi yapacağız" dediler.
11. Böylece Yiftah Gilat ileri gelenleriyle birlikte gitti.
Halk onu kendine önder ve komutan yaptı. Yiftah bütün söylediklerini Mispa'da,
RAB'bin önünde yineledi.
12. Sonra Ammon Kralı'na ulaklar göndererek, "Aramızda ne
var ki, ülkeme saldırmaya kalkıyorsun?" dedi.
13. Ammon Kralı, Yiftah'ın ulaklarına şu karşılığı verdi:
"İsrailoğulları Mısır'dan çıktıktan sonra Arnon Vadisi'nden Yabbuk ve
Şeria ırmaklarına kadar uzanan topraklarımı aldılar. Şimdi buraları bana
savaşsız geri ver."
14. Yiftah yine Ammon Kralı'na ulaklar göndererek
15. şöyle dedi: "Yiftah diyor ki, İsrailliler Moav
ülkesini de, Ammon topraklarını da almadı.
16. Mısır'dan çıktıkları zaman Kızıldeniz'e kadar çölde
yürüyerek Kadeş'e ulaştılar.
17. Sonra Edom Kralı'na ulaklar göndererek, 'Lütfen
topraklarından geçmemize izin ver' dediler. Edom Kralı kulak asmadı.
İsrailliler Moav Kralı'na da ulaklar gönderdi, ama o da izin vermedi. Bunun
üzerine Kadeş'te kaldılar.
18. "Çölü izleyerek Edom ile Moav topraklarının
çevresinden geçtiler; Moav bölgesinin doğusunda, Arnon Vadisi'nin öbür
yakasında konakladılar. Moav sınırından içeri girmediler. Çünkü Arnon Vadisi
sınırdı.
19. "Sonra Heşbon'da egemenlik süren Amor Kralı Sihon'a
ulaklar göndererek, 'Ülkenden geçip topraklarımıza ulaşmamıza izin ver' diye
rica ettiler.
20. Ama Sihon İsrailliler'in topraklarından geçip
gideceklerine inanmadı. Bu nedenle bütün halkını toplayıp Yahesa'da ordugah
kurdu ve İsrailliler'le savaşa tutuştu.
21. "İsrail'in Tanrısı RAB, Sihon'u ve bütün halkını
İsrailliler'in eline teslim etti. İsrailliler Amorlular'ı yenip o yöredeki
halkın bütün topraklarını ele geçirdiler.
22. Arnon Vadisi'nden Yabbuk Irmağı'na, çölden Şeria Irmağı'na
kadar uzanan bütün Amor topraklarını ele geçirdiler.
23. "İsrail'in Tanrısı Yahve Amorlular'ı kendi halkı
İsrail'in önünden kovduktan sonra, sen hangi hakla buraları geri istiyorsun?
24. İlahın Kemoş sana bir yer verse oraya sahip çıkmaz mısın?
Biz de Tanrımız RAB'bin önümüzden kovduğu halkın topraklarını sahipleneceğiz.
25. Sen Moav Kralı Sippor oğlu Balak'tan üstün müsün? O hiç
İsrailliler'le çekişti mi, hiç onlarla savaşmaya kalkıştı mı?
26. İsrailliler üç yüz yıldır Heşbon'da, Aroer'de, bunların
çevre köylerinde ve Arnon kıyısındaki bütün kentlerde yaşarken neden buraları
geri almaya çalışmadınız?
27. Ben sana karşı suç işlemedim. Ama sen benimle savaşmaya
kalkışmakla bana haksızlık ediyorsun. Hakim olan RAB, İsrailliler'le
Ammonoğulları arasında bugün hakemlik yapsın."
28. Ne var ki Ammon Kralı, Yiftah'ın kendisine ilettiği bu
sözlere kulak asmadı.
29. RAB'bin Ruhu Yiftah'ın üzerine indi. Yiftah, Gilat ve
Manaşşe'den geçti, Gilat'taki Mispa'dan geçerek Ammonoğulları'na doğru
ilerledi.
30. RAB'bin önünde ant içerek şöyle dedi: "Gerçekten
Ammonoğulları'nı elime teslim edersen,
31. onları yenip sağ salim döndüğümde beni karşılamak için
evimin kapısından ilk çıkan, RAB'be adanacaktır. Onu yakmalık sunu olarak
sunacağım."
32. Yiftah bundan sonra Ammonoğulları'yla savaşmaya gitti. RAB
onları Yiftah'ın eline teslim etti.
33. Yiftah, başta Avel-Keramim olmak üzere, Aroer'den Minnit'e
kadar yirmi kenti yakıp yıkarak Ammonoğulları'na çok büyük kayıplar verdirdi.
Böylece Ammonoğulları İsrailliler'in boyunduruğuna girdi.
34. Yiftah Mispa'ya, kendi evine döndüğünde, kızı tef çalıp
dans ederek onu karşılamaya çıktı. Tek çocuğu oydu, ondan başka ne oğlu ne de
kızı vardı.
35. Yiftah, kızını görünce giysilerini yırtarak,
"Eyvahlar olsun, kızım!" dedi, "Beni perişan ettin, umarsız
bıraktın! Çünkü RAB'be verdiğim sözden dönemem."
36. Kız, "Baba, RAB'be ant içtin" dedi, "Madem
RAB düşmanların olan Ammonoğulları'ndan senin öcünü aldı, ağzından ne çıktıysa
bana öyle yap."
37. Sonra ekledi: "Yalnız bir dileğim var: Beni iki ay
serbest bırak, gidip arkadaşlarımla kırlarda gezineyim, kızlığıma
ağlayayım."
38. Babası, "Gidebilirsin" diyerek onu iki ay
serbest bıraktı. Kız arkadaşlarıyla birlikte kırlara çıkıp erdenliğine ağladı.
39. İki ay sonra babasının yanına döndü. Babası da içtiği andı
yerine getirdi. Kıza erkek eli değmemişti. Bundan sonra İsrail'de bir gelenek
oluştu.
40. İsrail kızları her yıl kırlara çıkıp Gilatlı Yiftah'ın
kızı için dört gün yas tutar oldular.