1. İsrail'in kralsız olduğu o dönemde Efrayim'in uzak, dağlık
bölgesinde yaşayan bir Levili vardı. Adam Yahuda'nın Beytlehem Kenti'nden
kendisine bir cariye aldı.
2-3. Ama kadın onu başka erkeklerle aldattı. Sonra adamı bırakıp
Yahuda'ya, babasının Beytlehem'deki evine döndü. Kadın dört ay orada kaldıktan
sonra kocası kalkıp onun yanına gitti. Gönlünü hoş edip onu geri getirmek
istiyordu. Yanında uşağı ve iki de eşek vardı. Kadın onu babasının evine
götürdü. Kayınbaba damadını görünce onu sevinçle karşıladı.
4. Yanında alıkoydu. Adam onların evinde üç gün kaldı, onlarla
birlikte yedi, içti ve orada geceledi.
5. Dördüncü günün sabahı erkenden kalktılar. Kızın babası
gitmeye hazırlanan damadına, "Rahatına bak, bir lokma ekmek ye, sonra
gidersiniz" dedi.
6. İkisi oturup birlikte yiyip içtiler. Kayınbaba,
"Lütfen bu gece de kal, keyfine bak" dedi.
7. Damat gitmek üzere ayağa kalkınca kayınbabası ısrarla
kalmasını istedi; damat da geceyi orada geçirdi.
8. Beşinci gün gitmek üzere erkenden kalktı. Kayınbaba,
"Rahatına bak, bir şeyler ye; öğleden sonra gidersiniz" dedi. İkisi
birlikte yemek yediler.
9. Damat, cariyesi ve uşağıyla birlikte gitmek için ayağa
kalkınca, kayınbaba, "Bak, akşam oluyor, lütfen geceyi burada
geçirin" dedi, "Gün batmak üzere. Geceyi burada geçirin, keyfinize
bakın. Yarın erkenden kalkıp yola çıkar, evine gidersin."
10. Ama adam orada gecelemek istemedi. Cariyesini alıp palan
vurulmuş iki eşekle yola çıktı. Yevus'un (Yeruşalim'in) karşısında bir yere
geldiler.
11. Yevus'a yaklaştıklarında gün batmak üzereydi. Uşak
efendisine, "Yevuslular'ın bu kentine girip geceyi orada geçirelim"
dedi.
12. Efendisi, "İsrailoğulları'na ait olmayan yabancı bir
kente girmeyeceğiz" dedi, "Giva'ya gideceğiz."
13. Sonra ekledi: "Haydi Giva'ya ya da Rama'ya ulaşmaya
çalışalım. Bunlardan birinde geceleriz."
14. Böylece yollarına devam ettiler. Benyaminoğulları'nın Giva
Kenti'ne yaklaştıklarında güneş batmıştı.
15. Geceyi geçirmek için Giva'ya giden yola saptılar. Varıp
kentin meydanında konakladılar. Çünkü hiç kimse onları evine almadı.
16. Akşam saatlerinde yaşlı bir adam tarladaki işinden
dönüyordu. Efrayim'in dağlık bölgesindendi. Giva'da oturuyordu. Kent halkı ise
Benyaminli'ydi.
17. Yaşlı adam kent meydanındaki yolcuları görünce Levili'ye,
"Nereden geliyor, nereye gidiyorsunuz?" diye sordu.
18. Levili, "Yahuda'nın Beytlehem Kenti'nden geliyor,
Efrayim'in dağlık bölgesinde uzak bir yere gidiyoruz" dedi, "Ben
oralıyım. Beytlehem'e gitmiştim. Şimdi RAB'bin evine dönüyorum. Ama kimse bizi
evine almadı.
19. Eşeklerimiz için yem ve saman, kendim, cariyem ve uşağım
için ekmek ve şarap var. Hepimiz sana hizmet etmeye hazırız. Hiçbir eksiğimiz
yok."
20. Yaşlı adam, "Gönlün rahat olsun" dedi, "Her
ihtiyacını ben karşılayacağım. Geceyi meydanda geçirmeyin."
21. Onları evine götürdü, eşeklerine yem verdi. Konuklar
ayaklarını yıkadıktan sonra yiyip içtiler.
22. Onlar dinlenirken kentin serserileri evi kuşattı. Kapıya
var güçleriyle vurarak yaşlı ev sahibine, "Evine gelen o adamı dışarı
çıkar, onunla yatalım" diye bağırdılar.
23. Ev sahibi dışarıya çıkıp onların yanına gitti.
"Hayır, kardeşlerim, rica ediyorum böyle bir kötülük yapmayın" dedi,
"Mademki adam evime gelip konuğum oldu, böyle bir alçaklık yapmayın.
24. Bakın, daha erkek eli değmemiş kızımla adamın cariyesi
içerde. Onları dışarı çıkarayım, onlarla yatın, onlara dilediğinizi yapın. Ama
adama bu kötülüğü yapmayın."
25. Ne var ki, adamlar onu dinlemediler. Bunun üzerine Levili
cariyesini zorla dışarı çıkarıp onlara teslim etti. Adamlar bütün gece, sabaha
dek kadınla yattılar, onun ırzına geçtiler. Şafak sökerken onu salıverdiler.
26. Kadın gün ağarırken efendisinin kaldığı evin kapısına
geldi, düşüp yere yığıldı. Ortalık aydınlanıncaya dek öylece kaldı.
27. Sabahleyin kalkan adam, yoluna devam etmek üzere kapıyı
açtı. Elleri eşiğin üzerinde, yerde boylu boyunca yatan cariyesini görünce,
28. kadına, "Kalk, gidelim" dedi. Kadın yanıt
vermedi. Bunun üzerine adam onu eşeğe bindirip evine doğru yola çıktı.
29. Eve varınca eline bir bıçak aldı, cariyesinin cesedini on
iki parçaya bölüp İsrail'in on iki oymağına dağıttı.
30. Bunu her gören, "İsrailoğulları Mısır'dan çıktığından
beri böyle bir şey olmamış, görülmemiştir" dedi, "Düşünün taşının, ne
yapmamız gerek, söyleyin."