1. İsrailliler Mispa'da, "Bizden hiç kimse
Benyaminoğulları'na kız vermeyecek" diye ant içmişlerdi.
2. Halk Beyt-El'e geldi. Akşama dek orada, Tanrı'nın önünde
oturup hıçkıra hıçkıra ağladılar.
3. "Ey İsrail'in Tanrısı RAB!" dediler, "Bugün
İsrail'den bir oymağın eksilmesine yol açan böyle bir şey neden oldu?"
4. Ertesi gün erkenden kalkıp bir sunak yaptılar, orada
yakmalık ve esenlik sunuları sundular.
5. İsrailoğulları, "RAB'bin önüne çıkmak üzere
toplandığımızda İsrail oymaklarından bize kimler katılmadı?" diye
sordular. Çünkü Mispa'da, RAB'bin önünde toplandıklarında kendilerine
katılmayanların kesinlikle öldürüleceğine dair ant içmişlerdi.
6. İsrailoğulları Benyaminli kardeşleri için çok
üzülüyorlardı. "İsrail bugün bir oymağını yitirdi" dediler,
7. "Sağ kalanlara eş olacak kızları bulmak için ne
yapsak? Çünkü kızlarımızdan hiçbirini onlara eş olarak vermeyeceğimize RAB'bin
adına ant içtik."
8. Sonra, "Mispa'ya, RAB'bin önüne İsrail oymaklarından
kim çıkmadı?" diye sordular. Böylece Yaveş-Gilat'tan toplantıya, ordugaha
kimsenin gelmediği ortaya çıktı.
9. Çünkü gelenler sayıldığında Yaveş-Gilat'tan kimsenin
olmadığı anlaşılmıştı.
10. Bunun üzerine topluluk Yaveş-Gilat halkının üzerine on iki
bin yiğit savaşçı gönderdi. "Gidin, Yaveş-Gilat halkını, kadın, çoluk
çocuk demeden kılıçtan geçirin" dediler,
11. "Yapacağınız şu: Her erkeği ve erkek eli değmiş her
kadını öldüreceksiniz."
12. Yaveş-Gilat halkı arasında erkek eli değmemiş dört yüz kız
bulup Kenan topraklarında bulunan Şilo'daki ordugaha getirdiler.
13. Ardından bütün topluluk Rimmon Kayalığı'ndaki
Benyaminoğulları'na aracılar göndererek barış yapmayı önerdi.
14. Bunun üzerine Benyaminoğulları döndü. Topluluk Yaveş-Gilat
halkından sağ bırakılan kızları onlara eş olarak verdi. Ama kızların sayısı
Benyaminoğulları için yine de yeterli değildi.
15. İsrail halkı Benyaminliler'in durumuna çok üzülüyordu.
Çünkü RAB İsrail oymakları arasında birliği bozmuştu.
16. Topluluğun ileri gelenleri, "Benyaminoğulları'nın
kadınları öldürüldüğüne göre, kalan erkeklere eş bulmak için ne yapsak?"
diyorlardı,
17. "İsrail'den bir oymağın yok olup gitmemesi için sağ
kalan Benyaminoğulları'nın mirasçıları olmalı.
18. Biz onlara kızlarımızdan eş veremeyiz. Çünkü
Benyaminoğulları'na kız veren her İsrailli lanetlenecek diye ant içtik."
19. Sonra, "Bakın, Şilo'da her yıl RAB adına bir şölen
düzenleniyor" diye eklediler. Şilo Beyt-El'in kuzeyinde, Beyt-El'den
Şekem'e giden yolun doğusunda, Levona'nın güneyindedir.
20. Böylece Benyaminoğulları'na, "Gidip bağlarda
gizlenin" diye öğüt verdiler,
21 "Gözünüzü açık tutun. Şilolu kızlar dans etmeye
kalkınca bağlardan fırlayıp onlardan kendinize birer eş kapın ve Benyamin
topraklarına götürün.
22. Kızların babaları ya da erkek kardeşleri bize yakınmaya
gelirse, 'Benyaminoğulları'nı hatırımız için bağışlayın' diyeceğiz, 'Savaşarak
aldığımız kızlar hepsine yetmedi. Siz de kendi kızlarınızı isteyerek
vermediğinize göre suçlu sayılmazsınız.'"
23. Benyaminoğulları da böyle yaptılar. Kızlar dans ederken
her erkek bir kız kapıp götürdü. Kendi topraklarına gittiler, kentlerini onarıp
yerleştiler.
24. Ardından İsrailliler de oradan ayrılıp kendi topraklarına,
oymaklarına, ailelerine döndüler.
25. O dönemde İsrail'de kral yoktu. Herkes dilediğini
yapıyordu.